تاثیر داروی آرسنیک تری‌اکسید بر بیان ژن‌های مسیر میتوکندریایی آپوپتوز در رده سلولی لوکمیای پرومیلوسیتیکی حاد

  چکید ه   سابقه و هدف   لوکمی پرومیلوسیتیکی حاد( APL )، بدخیم‌ترین نوع لوکمیای حاد است که در عرض چند هفته باعث مرگ می­شود و حدود 15-10 درصد انواع لوکمی‌های میلوسیتیکی حاد را شامل می­شود. آرسنیک تری‌اکسید به عنوان یک عامل درمانی منفرد، درمان برگزیده برای APL شناخته شده است که عمده اثر آن القای مرگ سلولی از طریق آپوپتوز است، اما مکانیسمی که با آن باعث القای آپوپتوز می­شود و عمیقاً بیان ژن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، هنوز به درستی شناسایی نشده است. از این رو بررسی تاثیر آن بر بیان ژن­های درگیر در سرطان ضروری می­باشد.   مواد و روش‌ها   مطالعه انجام شده از نوع تحلیلی بود. برای فهم مکانیسم‌های درگیر در القای مرگ سلولی توسط آرسنیک، رده سلولی NB4 با غلظت‌های μM 5/٠، μM ١ و μM ٢ آرسنیک تری‌اکسید تیمار شدند و به ترتیب پس از زما‌ن‌های 12، 24، 48 و٧٢ ساعت، RNA ­ آن‌ها استخراج شد. پس از سنتز cDNA ، میزان بیان ژن‌های آپوپتوزی در مسیر میتوکندریایی شامل کاسپاز3 ، Mcl-1 و Bcl-2 با روش Real-Time PCR مورد مطالعه قرار گرفت. از آزمون t ، نرم‌افزار Excel و آنالیز واریانس برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.   یافته‌ها   یافته­های ما نشان داد که القای مرگ توسط آرسنیک، با کاهش بیان mRNA آنتی آپوپتوتیک Bcl-2 همراه است اما بیان ژن‌های کاسپاز3 و Mcl-1 پس از تیمار با آرسنیک تغییری نمی­کند.   نتیجه گیری   این نتایج نشان می­دهد که تغییر در بیان ژن Bcl-2 می­تواند یکی از مکانیسم‌های عمل آرسنیک از طریق القای آپوپتوز باشد در حالی که ژن‌های کاسپاز3 و Mcl-1 نقشی در آن ندارند.   کلمات کلیدی : لوکمیای پرومیلوسیتیکی حاد، آرسنیک تری‌اکسید، آپوپتوز، کاسپاز 3، ژن‌های bcl-2